Vier jaar geleden kwam de vader van Mwaiwawo naar Ahava en hadden we ons eerste gesprek over Mwaiwawo, haar verlangen om verpleegkundige te worden en zijn zorgen omdat hij het financieel niet rond kon krijgen. Het is zo intens verdrietig om je te realiseren dat zelf als je een redelijk goede baan hebt, het nog niet mogelijk is om je kinderen te laten studeren in Malawi. Mwaiwawo was begonnen met het eerste jaar maar zonder hulp zou het daarbij blijven. Niet lang na dat eerste gesprek ontmoette ik Mwaiwawo en spraken we over haar motivatie en doel van deze opleiding. Ik was onder de indruk van haar werkhouding en vertrouwen. We gingen samen met haar vader plannen maken hoe we deze uitdaging konden aanpakken.
Iedere vakantie kwam Mwaiwawo vrijwillig in onze kliniek meewerken en we genoten allemaal van haar om ons heen. Feest was het als ze naar een volgend jaar ging.
Vandaag kwam ze met deze brief voor mij. Het bracht tranen in mijn ogen van blijdschap en dankbaarheid voor de woorden op dit stukje papier die uit Mwaiwawo’s hart komen.
We kunnen niet iedereen helpen, maar iedereen kan iemand helpen!
